حیات فرازمینی‌ها در سردترین مناطق فضا
تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۶۵۵۶۳
در سال ۲۰۲۰، فضاپیمای ژاپنی هایابوسا ۲ از سیارک ریوگو بازدید کرد و موفق شد نمونه‌های ارزشمندی از سنگ فضایی را به زمین بیاورد. مطمئناً، تا سال‌ها بعد، در مورد این سیارک کوچک و محیطی که به لطف آن نمونه‌ها در آن شکل گرفته است، اطلاعاتی به دست می‌آوریم. امروز، دانشمندان جدیدترین یافته‌های ریوگو را منتشر کردند که نشان می‌دهد ترکیبات آلی خاصی به نام PAHs ممکن است در مناطق سرد فضا شکل بگیرند.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
PAHs یا پلی هیدروکربنهای آروماتیک، گروهی از ترکیبات هیدروکربنی چند حلقه‌ای هستند. مقدار زیادی از کربن در جهان در این PAHها وجود دارد. حتی می‌توانید PAHها را روی زمین ببینید، که معمولاً زمانی تشکیل می‌شوند که یک چیز ارگانیک به طور کامل نسوزد درست مانند باقی مانده آتش هنگام کمپ یا ذغال سنگ باقی مانده روی کباب پز. در سراسر فضا، PAHها به طور طبیعی در سحابی‌ها، دیسک‌های پیش سیاره‌ای، محیط بین ستاره‌ای و شهاب سنگ‌ها یافت می‌شوند.
یافته جدید شگفت‌آور است، زیرا نشان می‌دهد که PAHها می‌توانند نه تنها در مناطق گرم اطراف ستاره‌ها بلکه در مناطق سرد فضا نیز تشکیل شوند. دانشمندان مرکز ژئوشیمی آلی و ایزوتوپی استرالیای غربی، PAH را با سوزاندن گیاهان تولید کردند. سپس آنها، این مولکول‌ها را با قطعاتی که از ریوگو به زمین بازگردانده شده بود و با قطعاتی که در شهاب سنگ مارکیسون که در سال ۱۹۶۹ به بخش جنوبی استرالیا برخورد کرد، مقایسه کردند.
بیشتربخوانید
کشف هزاران حیات فرازمینی تا ۲۰ سال آیندهبه گفته یکی از این محققان، پیوندهای بین ایزوتوپ‌های کربن سبک و سنگین در PAHها برای آشکار کردن دمایی که در آن تشکیل شده‌اند، تجزیه و تحلیل شدند و مشخص شد که PAHهای منتخب از ریوگو و مارکیسون دارای ویژگی‌های متفاوتی هستند: PAHهای کوچک‌تر احتمالاً در فضای بیرونی سرد هستند، در حالی که بزرگ‌ترها احتمالاً در محیط‌های گرم‌تر، مانند نزدیک یک ستاره یا داخل یک جرم آسمانی تشکیل شده‌اند.
به دلیل محتوای کربن، PAHها نیز تقریباً برخی از اجزای سازنده زندگی هستند. این از دیگر شواهدی است که نشان می‌دهد PAHs ممکن است در دماهای سرد تشکیل شود و بنابراین می‌توان در چنین شرایط سردی زندگی را تقویت کرد. ریوگو یک سیارک نوع C است، به این معنی که حاوی مقدار قابل توجهی کربن و آب است. این نوع سیارک‌ها به عنوان کپسول‌های زمان عمل می‌کنند و می‌توانند سرنخ‌هایی از چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی ارائه دهند.
منبع: خبرآنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: حیات فرازمینی ستاره ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۶۵۵۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
در چه حالتی دایناسورها بار دیگر به چرخه حیات برمی‌گردند؟
به گزارش همشهری آنلاین، برخی از جانوران هم بر اثر بلایای طبیعی عظیم از بین رفته و منقرض شده‌اند؛ نمونه واضح آن هم دایناسورها هستند؛ موجودات ماقبل تاریخی که گفته می‌شود، به‌دلیل برخورد یک شهاب‌سنگ بزرگ به زمین منقرض شده‌اند. ولی حالا رئیس پژوهشگاه رویان به‌صورت تلویحی به این نکته مهم اشاره کرده که علم چنان پیشرفتی داشته است که می‌توان نسل دایناسورها را احیا کرد.
احیای جانوران منقرض‌شده
دکتر عبدالحسین شاهوردی در یک برنامه تلویزیونی گفت: «علم نشان داده که می‌تواند چنین دستکاری‌هایی را انجام دهد و حیوانی را که سال‌ها پیش منقرض‌شده، با به‌دست آوردن بخشی از آن و دسترسی به سلول‌هایش، دوباره احیا و تکثیر کند.»
فرایند احیا
احیای یک جانور از طریق سلول یک فرایند پیچیده و شگفت‌انگیز است که توسط مکانیسم‌های مختلف درون سلولی انجام می‌شود.
سلول‌ها واحدهای اصلی ساختاری و عملکردی هر جانور هستند. زمانی که یک جانور مرده است، سلول‌های آن دچار تغییرات فیزیولوژیکی می‌شوند. با احیای یک جانور، فرایندهای سلولی مختلف فعال می‌شوند. این شامل مواردی مانند تولید انرژی (ATP) توسط میتوکندری، ساخت پروتئین‌های جدید توسط ریبوزوم و تکثیر سلولی برای جبران سلول‌های مرده می‌شود.
یکی از مراحل اصلی در احیای یک جانور، تکثیر سلولی است. در این فرایند، سلول‌های مرده جایگزین می‌شوند تا بازسازی بافت‌ها و اعضا امکان‌پذیر شود. این فرایند می‌تواند توسط سلول‌های استخوانی، ماهیچه‌ای، یا سایر انواع سلول‌هایی که قادر به تکثیر هستند، انجام شود.
هنگامی که یک جانور مرده، احیا می‌شود، سیستم‌های عملکردی اعضا وانضمامات نیز نیاز به بازیابی دارند. به‌عنوان مثال، اگر قلب یک جانور مرده شود، انجام تکنیک‌های احیای قلبی، اعمال داروهای مؤثر، یا حتی جراحی ممکن است لازم باشد تا قلب دوباره به درستی کار کند.
با احیای یک جانور، نیازهای تنفسی و عملکرد مغز نیز باید پشتیبانی شود. این شامل اطمینان از تامین اکسیژن بافت‌ها و سلول‌ها و همچنین بهبود عملکرد مغز و سیستم عصبی مرکزی است.
بیشتر بخوانید:
این دایناسورهای خونخوار از میمون ها باهوش تر بوده‌اند؟
ردپای دایناسورها در ایران
دکتر مجید میرزایی، دانشیار فسیل‌شناسی از دانشگاه زنجان به همشهری گفت: «موضوع آثار و بقایای به‌جا مانده از جانوران ماقبل تاریخ، به‌خصوص دایناسورها را در ایران باید به دو بخش ردپا و آثار استخوانی تقسیم کرد. بخش نخست که به مشاهده آثار ردپای دایناسورها در ایران مربوط می‌شود، بیشتر و متنوع‌تر است. در بخش دوم هم تنها اثر استخوانی کشف‌شده در منطقه شمال کرمان به یک نمونه از دندان دایناسور منحصر و محدود می‌شود. این تنها اثری است که می‌توان با اطمینان به آثار اسکلتی دایناسورها در ایران نسبت داد و قطعا احتمال پیداکردن آثار بیشتر هم وجود دارد.»
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود